سیستم های مدیریت کیفیت

این پدیده های طبیعی در میان گردشگران، خاصه طبیعت گردان نیز محبوبیت فراوانی دارند. جدا از این کلیت، دریاچه هایی در جهان، وجود دارد که محیط های عجیب و غریبی را برای انواع مختلف گونه های گیاهی و جانوری پدید آورده و توانسته اند خود را در صدر جاذبه های گردشگری طبیعی جهانی قرار دهند. در اینجا به ده ​مورد از عجیب ترین و غیرمعمول ترین دریاچه های دنیا پرداخته می شود.

دریاچه سبز ـ اتریش

دریاچه سبز که در ایالت استیریا اتریش و در نزدیکی شهر تراگوس قرار دارد، در فصل زمستان به عنوان پارک مورد استفاده قرار می گیرد. عمق این دریاچه در زمستان به کمتر از یک متر رسیده و یخ می زند، اما در فصل بهار با ذوب شدن یخ ها عمق آن به حدود 11 متر می رسد و زیبایی مضاعفی پیدا می کند. دریاچه سبز در میان جنگلی در کناره کوهستان هووسچوآب قرار گرفته است. علت نامگذاری این دریاچه به سبز، به زیر آب رفتن درختان جنگل با بالا آمدن آب دریاچه و تبدیل آن به جنگل دریایی است. دریاچه سبز به عنوان یکی از بهترین مکان ها برای غواصی و پیاده روی در زیر آب در میان درختان شناور محسوب می شود. انجمن حرفه ای مربیان غواصی صنعتی (PADI) به غواصان توصیه می کند برای تکمیل تخصص غواصی در ارتفاع به دریاچه سبز سفر کنند. این دریاچه 3045 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد.

دریاچه بایکال ـ روسیه

دریاچه بایکال در سیبری روسیه قرار دارد. این دریاچه با 29 میلیون سال، مسن ترین دریاچه جهان محسوب می شود. دریاچه بایکال همچنین عمیق ترین دریاچه جهان است که حجم عظیمی از آب یخ زده را در طول زمستان در خود نگه می دارد. بر اساس تحقیقات یونسکو، دریاچه بایکال 20 درصد از آب شیرین یخ زده جهان را داراست، اما این دریاچه تنها خانه آب شیرین نیست، بلکه گونه های ارزشمند گیاهی و جانوری را نیز در خود دارد. به جهت مسافت دور و در دسترس نبودن دریاچه بایکال، کمتر گردشگری امکان بازدید از این پدیده بکر طبیعی را داشته است، اما این دریاچه تاثیر مهمی بر رژیم غذایی و کسب و کار مردم محلی دارد. در طول زمستان و با یخ زدن آب، ماشین سواری روی دریاچه یکی از تفریحات جوانان بومی است.

دریاچه های 3رنگ ـ اندونزی

یکی از منحصر به فردترین پدیده های جهان دریاچه های سه رنگ است که در دهانه کوه آتشفشانی کِلیموتو در جزیره فلورس اندونزی قرار دارد. این سه دریاچه هر یک علاوه بر نامی که دارند، دارای مفاهیمی هستند که به فرهنگ بومی و افسانه های محلی برمی گردد. «تیوو عطا مبوتو» به عنوان دریاچه مردم کهنسال، «تیوو -نووا موری کوفای» به عنوان دریاچه مردان جوان و دوشیزگان و «تیوو عطا پولو» به عنوان دریاچه ارواح شیطانی شناخته می شود. معمولا دریاچه هایی که در دهانه های آتشفشانی قرار دارند، به جهت تغییرات ترکیبات شیمیایی آب تغییر رنگ می دهند، اما دریاچه های سه رنگ با وجود آن که همگی از یک دهانه منشعب شده اند هر یک رنگ مخصوص به خود را دارند. این رنگ ها همچنین از آبی به سبز روشن و از قهوه ای تیره به قرمز تغییر رنگ می دهند. براساس اطلاعات وزارت گردشگری اندونزی، بهترین زمان بازدید از دریاچه های سه رنگ ساعت 3 و 30 دقیقه صبحگاه است.

دریاچه قیر ـ ترینیداد و توباگو

دریاچه قیر در جنوب غربی ترینیداد و توباگو، در لابریا قرار دارد. این دریاچه بزرگترین ته نشست طبیعی آسفالت در جهان است. دریاچه قیر حدود 76 متر عمق دارد و با آسفالت مایع و نیمه جامد پر شده است. ترکیبات اصلی این دریاچه بر طبق تحقیقات یونسکو شامل آب، گاز، مواد معدنی و قیر است که با حرکتی آهسته هم زده می شود. دریاچه قیر بر اثر فرآیندی فرو رانشی ایجاد شده است. هنگامی که خطوط گسلی باز می شود، ذخایر نفتی افزایش یافته و در یک دهانه آتشفشانی جمع می شود. این دریاچه در سال 1959 کشف شد. دریاچه قیر یکی از پربازدیدکننده ترین سایت های گردشگری در ترینیداد و توباگو است و سالانه حدود 200 هزار گردشگر به آن سفر می کنند. گردشگران این امکان را دارند تا در قسمت های سخت دریاچه قیر پیاده روی کنند.

دریاچه های صورتی جهان ـ استرالیا

از استرالیا تا کنیا دریاچه های صورتی رنگ متعددی وجود دارند که با رنگ زنده و شفاف خود در مقابل هر بیننده ای، چشم نوازی می کنند. دریاچه رتبا در سنگال، دریاچه لاگونا کلورادا در بولیوی، دریاچه کالباری در کانادا و دریاچه صورتی در استرالیا نمونه هایی از دریاچه های صورتی رنگ در سراسر جهان محسوب می شوند. به گزارش یک موسسه بریتانیایی، وجود جلبک های نمک دوستی چون دونالییِلا سالینا که تولید رنگدانه قرمز می کنند، به دریاچه ها رنگ های صورتی شفاف می بخشد. دریاچه صورتی استرالیا، دریاچه ای نمکی است که در سه کیلومتری غرب اسپرانس قرار دارد. این دریاچه با داشتن رنگ صورتی مات به همراه گونه هایی از پرندگان نایاب یکی از ارزشمندترین سایت های گردشگری در استرالیا است.

دریاچه های انفجاری ـ کنگو، رواندا، کامرون

دریاچه های انفجاری یکی از عجیب ترین و در عین حال خطرناک ترین پدیده های طبیعی در جهان محسوب می شوند. این دریاچه ها گازهای خطرناکی همچون دی اکسیدکربن از خود انتشار می دهند و گاه میزان این گازها به حدی بالا می رود که سبب انفجارهای شدید با پرتاب آب به اطراف و ایجاد ابرهایی از گازهای خطرناک می شود. متاسفانه دانشمندان تاکنون نتوانسته اند علائمی از این دریاچه ها ثبت کنند که پیش از وقوع انفجار به نوعی سبب پیشگیری از فاجعه باشد. در سال 1986 یکی از این دریاچه ها به نام نئوس که در کامرون قرار دارد، مقدار زیادی دی اکسیدکربن منتشر کرد که سبب مرگ 2000 نفر و 3500 دام که در نزدیکی این دریاچه زندگی می کردند، شد. در حال حاضر، تنها راه حل موجود نظارت نگهبانان در اطراف دریاچه و ارائه گزارش های روزانه جهت جلوگیری از فاجعه است.

دریاچه ستاره دریایی ـ جمهوری پالائو

بیشترین شهرت ستاره های دریایی که با نام چتر دریایی نیز شناخته می شوند، به نیش دردناکشان است که غواصان را مورد حمله قرار می دهند، اما ستاره های دریایی که در دریاچه ستاره دریایی در جزیره ایل مالک پالائو زندگی می کنند، بسیار مطیع تر و رام تر هستند. میلیون ها چتر دریایی طلایی که در این دریاچه زیست می کنند، دارای نیش خفیفی هستند که در انسان همچون نیش حشرات احساس می شود. این ستاره های دریایی از یک الگوی مهاجرتی روزانه تبعیت می کنند. هر روز صبح با برآمدن خورشید همگی به سطح آب می آیند و با حرکت خورشید آرام آرام به سمت غرب دریاچه حرکت کرده و با غروب به عمق دریاچه می روند. نور خورشید به نوعی تامین کننده انرژی مورد نیاز ستاره های دریایی است. گردشگران علاقه مند برای بازدید از این گونه های منحصر به فرد معمولا صبحگاه به دریاچه می روند. به دلیل زیادی این گونه در دریاچه امکان غواصی وجود ندارد.

دریاچه جوشان ـ دومینیک

دریاچه جوشان در پارک ملی «مورنه تریوس پیتونس» یکی از سایت های میراث جهانی یونسکو در دومینیک است. این دریاچه که در شرق روسو است، 5 /10 کیلومتر آبگرفتگی دارد. سراسر سطح دریاچه جوشان پوشیده از حباب های آبی مایل به خاکستری است و کل منطقه دریاچه را ابری از بخار فراگرفته است. طول و عرض تقریبی این دریاچه 60 متر برآورد شده و عمقی در حدود 59 متر دارد. آخرین میزان درجه حرارت دریاچه جوشان 82 تا 5 /91 درجه سانتی گراد ثبت شده است. برای دسترسی به این دریاچه هیچ راه مستقیمی وجود ندارد و گردشگران باید مسیری 13 کیلومتری را پیاده طی کنند. البته در طول مسیر چشم اندازهای زیبایی از کوه ها، دره ها و چشمه های گوگردی دیده می شود. بسیاری پس از طی این مسیر برای رهایی از سرما وارد دریاچه جوشان شده و خود را گرم می کنند.

تونله ساپ ـ کامبوج

تونله ساپ نام دریاچه و رودخانه ای بزرگ در آسیا و کشور کامبوج است. این دریاچه به دریاچه رشد کننده معروف است. در طول فصل بارش های موسمی سبب ایجاد سیلاب در رودخانه و ریزش آب به داخل دریاچ تونله ساپ می شود. در این فصل اندازه دریاچه تا پنج برابر اندازه طبیعی خود نیز می رسد. در فصل عادی وسعت دریاچه 2700 کیلومترمربع است، اما در فصل بارش این اندازه به 16000 کیلومتر مربع می رسد. رودخانه و دریاچه تونله ساپ نقشی حیاتی در چرخه اقتصادی و معیشتی کامبوج دارند. بیش از نیمی از ماهی مصرفی در کامبوج از دریاچه تونله ساپ تامین می شود. گردشگران داخلی و خارجی بسیاری از این دریاچه و مناطق اطرافش بهره می برند.

دریاچه های شهر بپو ـ ژاپن

بپو، شهری در جزیره کیوشو ژاپن است که هشت دریاچه جوشان آب داغ دارد. این هشت دریاچه در ژاپن به هشت طبقه جهنم معروف هستند. این دریاچه ها مساحت کمی دارد و مردم محلی از آنها به عنوان چشمه های آب گرم یاد می کنند. دریاچه اوومی، یکی از این هشت دریاچه است که به علت داشتن رنگ آبی روشن به «دریای جهنمی» معروف است.

در اطراف این دریاچه گل های نیلوفر بسیار زیبایی رشد می کند و معمولا فقط بچه ها اجازه رفتن به داخل اوومی را دارند. اونوی شیبوزو دریاچه گلی است که در حال جوشیدن است. حباب های گل در سطح این دریاچه چشم انداز جالبی به آن بخشیده است، اما شگفت انگیزترین دریاچه در میان این هشت جهنم، دریاچه چینویک است که به علت خاک رس، آب قرمز رنگی دارد و به «خون جهنمی» معروف است.

منبع:جام جم آنلاین